Ελλάδα....

Σαν πρώτο θέμα, ήθελα να γράψω κάτι πιο ευχάριστο, αλλά δυστυχώς με τα γεγονότα που γίνονται τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα, προτίμησα να υμνήσω την χώρα μου έστω και με αυτές τις λίγες αράδες.
Ποτέ δεν έκρυψα την περηφάνια μου που γεννήθηκα Ελληνίδα! Πάντα με ενδιέφερε η Ιστορία του λαού μου. Απο τις σελίδες των σχολικών βιβλίων μέχρι τα ντοκυμαντέρ, τα εξωσχολικά βιβλία κι ότι άλλο είχε θέμα τους Έλληνες και το παρελθόν τους, ήθελα να το μαθαίνω.
Αρχαίος πολιτισμός, με Τέχνες, Γράμματα, Ιστορία, είναι λίγα απο αυτά που μας έκαναν γνωστούς στους υπόλοιπους λαούς. Λίκνο της Γνώσης για τον υπόλοιπο κόσμο.
Αγώνες, πόλεμοι, αντιστάσεις. Πόσοι και πόσοι δεν ήθελαν να μας κατακτήσουν? Πόσοι λιγουρεύονταν αυτά που είχαμε? Πόσοι ήθελαν να έχουν στα χέρια τους την εξουσία που έδινε και η γεωγραφική θέση της χώρας μας? Απο τους Πέρσες που τόσα χρόνια προσπαθούσαν να εισχωρήσουν στα εδάφη μας απο όλες τις μεριές. Με δόλο πολλές φορές απο προδότες! Γιατί αλλιώς δεν το κατάφερναν. Οι αγώνες και οι αντιστάσεις,ήταν μεγάλες. Συσπειρωμένοι Έλληνες, ανεξάρτητα απο ποιά πόλη-κράτος ήταν. Ενωμένοι σαν μια γροθιά για να διώξουν τον κατακτητή!
Τούρκοι...400 χρόνια σκλαβιάς είναι πάρα πολλά!Δεν γνωρίσαμε την Ευρωπαική Αναγέννηση εμείς.Εμείς γνωρίσαμε την σκλαβιά των Οθωμανών. Γνωρίσαμε τα παιδομαζώματα και τα χαράτσια. Μαθαίναμε γράμματα στα κρυφά σχολειά. Ενώ οι Ευρωπαίοι Φιλέλληνες δεν ήταν μόνο στα λόγια. Κάνανε κι αυτοί με τον τρόπο τους τους αγώνες. Μαζεύαν χρήματα. διαδίδανε τους ηρωισμούς μας. Έρχονταν οι ίδιοι να πολεμήσουνε στο πλάι μας. Και για άλλη μια φορά, μια χούφτα Έλληνες, καταφέραμε να ορθόσουμε το ανάστημά μας. Να σηκώσουμε το κεφάλι μας στο δυνάστη και να του πούμε "Φτάνει πια"! Άντρες και γυναίκες πολέμησαν για την Ελευθερία μας. Τί κι αν αναφέρω τα ονόματα? Σε όλους μας είναι γνωστά. Σε όλους μας κάθε φορά που τα θυμόμαστε μας φέρνουν ανατριχήλα.
Ακόμα και στον 20ο αιώνα πάλι πολεμήσαμε.Πάλι θέλαμε να ζήσουμε Ελεύθεροι. Γερμανοί και Ιταλοί οι πολέμιοι μας. Για άλλη μια φορά, πάλι οι "γείτονές" μας θέλαν να μας βλάψουν. Κι όμως, πάλι εμείς πολεμήσαμε. Πάλι αντισταθήκαμε. Με πάρα πολλές απώλειες. Ολόκληρα χωριά καταστράφηκαν ολοσχερώς απο το μένος των Γερμανών. Τεράστιες περιουσίες των Ελλήνων, κλάπηκαν απο τους Γερμανούς. Αλλά, πάλι είχαμε βγει νικητές. Δεν μας ένοιαζαν τα υλικά αγαθά. Είχαμε την Ελευθερία μας και βάση αυτού θα τα ξαναδημιουργούσαμε.
Μην κάτσω να αναφέρω με περισσότερες λεπτομέρειες την Ιστορία μας. Θα σας κουράσω. Την ξερετε ήδη.
Αυτό όμως που με αγανακτεί πιο πολύ, που με εξοργίζει αλλά και με θλίβει, είναι ότι οι νέοι κατακτητές, αυτοί που θέλουν να ζουν εις βάρος του Έλληνα πολίτη, να του πίνουν το αίμα, να τον βασανίζουν και χίλια δυο άλλα, δεν είναι κάποιος ξένος λαός. Δεν είναι κάποια χώρα που θέλει να μας κατακτήσει. Είναι άνθρωποι που στα χαρτιά μόνο όπως απεδείχθει, είναι ή καλύτερα αναφέρονται ως Έλληνες. Εκλεγμένοι πολιτικοί, απο τον λαό, που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ θέλουν το καλό μας.
Κι ερωτώ, ποιό είναι το καλό μας πλέον? Να απολύεται ο κόσμος απο τις δουλειές τους? Να τους "κόβουν" τους μισθούς? Να μαθαίνουν να ζουν με 3,60? Να κλείνουν επιχειρήσεις? Να φεύγουμε μετανάστες σε άλλες χώρες γιατί η δική μας δεν μπορεί να μας ζήσει πλέον? Κι εκείνοι? Αααχχχ εκείνοι.... Εννοείτε πως οι δικοί τους οι μισθοί δεν τσεκουρεύονται.Εννοείτε πώς εκείνοι δεν έχουν θέμα με τις συντάξεις τους γιατί δεν παίρνουν μόνο μία. Εννοείτε πως δεν θα δουν τα παιδιά τους να πεινάνε και να αναγκάζονται να ξενιτεύονται. Μα γιατί άλλωστε? Τα δικά τους τα παιδιά, έχουν εξασφαλίσει τα προς το ζην, απο αυτά που έχουν ΚΛΕΨΕΙ οι γονείς τους απο εμάς!!!!
Οργή κα θλίψη.....με τα χτεσινά γεγονότα που παρακολουθούσα μέσω του ίντερνετ. Είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Ντροπή για αυτούς που ψήφιζα. Ειρωνεία για αυτούς που είχα εκλέξει. Μίσος για αυτούς που είχα εμπιστευτεί!
Και θα μου πείτε, "και τί σε νοιάζει εσένα πια? Εσύ έφυγες!!!!"
Όπως έγραψα και στην αρχή, είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα. Όπου και να πάω, όπως και να είμαι, ότι κι αν κάνω, όπου και να ζω ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ.
Δεν θα αφήσω κανέναν να μου στερήσει το δικαίωμα να έχω τη φωνή μου. Ότι περνάει απο το χέρι μου θα το κάνω για την Πατρίδα μου σε όποιο μέρος του κόσμου και να είμαι!!!!
Δεν θα αφήσω κανέναν Γερμανό, Ιταλό, Γάλλο αλλά και Έλληνα, να μου στερήσει το σπίτι μου!!!!
Να μην θυμηθούμε τί μας χρωστάνε οι Γερμανοί γιατί δεν πρόκειται να τελειώσουμε ποτέ!
Και για να τελειώνω κάπου εδώ το γράψιμο αυτό.
Ναι, φοβάμαι. Φοβάμαι τί θα ξημερώσει η επόμενη μέρα για την Ελλάδα. Φοβάμαι για την οικογένειά μου. Φοβάμαι για τους φίλους μου. Φοβάμαι για όλους μας. Αλλά, ο φόβος μας δίνει κίνητρα. Και τα κίνητρα αγώνες. Κι αγώνες νίκες!
Όπως μπορώ θα βοηθήσω απο δω που είμαι την πατρίδα μου. Έστω και με το ίντερνετ μόνο. Αλλά δεν είναι μόνο γιατί όλος ο κόσμος το χρησιμοποιεί πια. Αυτή θα είναι η φωνή μου. Μέσω απο δω θα είναι οι αγώνες μου εμένα. Δυστυχώς, εγώ δεν μπορώ να είμαι στο Σύνταγμα μαζί σας. Αλλά η καρδιά μου και η ψυχή μου είναι ΠΑΝΤΑ εκεί!
Κι αν κάποιοι έχουν κάποιες αμφιβολίες, αν κάποιοι απορούν για το τί κάνουν, ας ακούσουν τον Εθνικό μας Ύμνο για να θυμηθούν, να θυμηθούν ποιοί είναι και τί μπορούν να κάνουν....
Εγώ πάντως θα το φωνάζω, ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΡΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!!!!!! ΕΚΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΕΙΣΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΟΣΟΙ ΦΙλΟΧΡΗΜΑΤΟΙ. Γιατί κι ο Ιούδας πρόδωσε για 30 αργύρια αλλά αυτός είχε το σθένος κι αυτοκτόνησε. ΕΣΕΙΣ ΟΥΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ!!!!
Με λένε Εβελίνα και ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑ!!!!